Χθες βράδυ βρέθηκα να παίζω μουσική σε private party στο κέντρο της Αθήνας. Superb place, superb people, ωραίο mood (να ζήσει το ζεύγος!)

Θέλω να εστιάσω σε κάποιες μουσικές λεπτομέρειες που με κάνουν να γράψω αυτό το post. Έρχεται σαραντάρης τύπος, την ώρα που παίζει Robin S – Show Me Love και μου λέει: φίλε, βάλε κάτι να χορέψουμε. – Παίζει ήδη, απαντάω, χόρεψε! – Όχι τέτοια, λέει, βάλε disco. – Λίγο αργότερα, απαντάω. Φεύγει, με το κεφάλι χαμηλά.

Μετά από λίγο αρχίζει ένα set με disco groove κλπ. με τους περισσότερους να έχουν ήδη μπει σε night mood, να χορεύουν.
Παίζω το τραγούδι που κάνω post. Έρχεται ξανά ο ίδιος τύπος και λέει: Πότε θα παίξεις disco? – Μου κάνεις πλάκα, απαντάω, παίζουμε ήδη Disco (για δέκατα του δευτερολέπτου κάηκαν κάποια εγκεφαλικά κύτταρα)!!!#$*!!! Αυτό είναι από τους ύμνους! (και προσπαθώ να σταματήσω την κουβέντα) – Όχι τέτοια, βάλε disco κανονική, Boney M, I will survive, θέλουμε να χορέψουμε. (Μένω κόκκαλο, για δευτερόλεπτο) – Αυτή είναι η disco μουσική που παίζει απόψε, αν θέλεις χόρεψε, απαντάω με χαμόγελο. – Φεύγει…

Γιατί μπαίνω στη διαδικασία να γράψω το post αυτό για ένα περιστατικό που έχει τύχει άπειρες φορές (στους περισσότερους κατά τη διάρκεια DJ set)? Δε θα αναφερθώ πάλι στο γεγονός ότι ο dj δεν είναι ipod, ούτε κουβαλάμε μαζί μας 100.000 τραγούδια ή τη δισκογραφία κάποιων καλλιτεχνών. Και ούτε πρόκειται (αν σέβεσαι το ότι είσαι DJ κι όχι ένα laptop με χωρητικότητα 1 TB).

Αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο είναι η μουσική παιδεία σε αυτή τη χώρα, που λες και βγαλμένος από την ταινία ‘Μάθε παιδί μου γράμματα’ έχει κολλήσει στο μυαλό κάποιου ότι η Disco είναι οι Boney M. Ή να το πω διαφορετικά, άπειρος κόσμος που βγαίνει έξω, δεν είναι open minded στις μουσικές επιλογές του εκάστοτε Dj και κολλάει στα ίδια και τα ίδια. Σε αυτό το γεγονός βέβαια έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης και το ραδιόφωνο που αναμεταδίδει τα ίδια 100-200 classic τραγούδια, τα τελευταία 10 χρόνια, 24 ώρες το 24ωρο (been there, δεν είναι προσωπική άποψη, είναι fact.)
Οπότε , μαθαίνει το κοινό που ακούει, μόνο σε αυτά. Δεν υπάρχουν άλλα, δεν υπάρχει άλλη μουσική, μόνο αυτά τα τραγούδια έχουν βγει, μόνο αυτά πρέπει να ακούγονται, μην τυχόν και κάποιος δεν ακούσει κάτι γνωστό, κάτι που να μην το ξέρει. Γιατί αν δεν το ξέρει, πώς θα μπει στο mood, ε? (bollocks! και πάλι bollocks!)

Κι όλο το παραπάνω παραλήρημα, με κάνει να επιβεβαιώσω κάτι από διαφορετικά γεγονότα που έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα. Καταλήγω σε αυτό: Οι Έλληνες είναι πουριτανοί. Τίποτα δε σώζει αν δεν ανοίξουμε το μυαλό μας. Είναι συντηρητικοί όσο πάει. Συντηρητικοί από τον τρόπο σκέψης, το ντύσιμο, τις συνήθειες, τον τρόπο έκφρασης…. Είναι πολιτικο-κοινωνικο-θρησκευτικό το θέμα.

Βέβαια, αν κοιτάξεις προσεκτικά, συντηρητικοί για το θεαθήναι φυσικά. Μην ξεχνιόμαστε, στο background τα Σόδομα και Γόμορρα επιτρέπονται.

Α, ρε Ελλάδα, κολλημένη στα “μπάνια του λαού” μια ζωή.

* τα παραπάνω συνδέονται μεταξύ τους, χωρίς καν να χρησιμοποιήσεις μαθηματική εξίσωση

Advertisement