Δε θα αναλύσω παραπάνω το άρθρο που μόλις διάβασα. Το μοιράζομαι μαζί σας στο blog. Ελπίζω να το βρείτε τόσο ενδιαφέρον όσο κι εγώ.
Η γενιά του ναρκισσισμού – BHMagazino – Βλέμματα – Το Βήμα Online.
Category: Books
Collected on the internet , by George Carlin
A message by George Carlin:
The paradox of our time is that we have taller buildings but shorter tempers; wider freeways but narrower viewpoints; we spend more but have less; we buy more but enjoy it less; we have bigger houses and smaller families; more conveniences, yet less time; we have more degrees but less sense; more knowledge but less judgment; more experts, yet more problems; we have more gadgets but less satisfaction; more medicine, yet less wellness; we take more vitamins but see fewer results. We drink too much; smoke too much; spend too recklessly; laugh too little; drive too fast; get too angry; stay up too late; get up too tired; read too seldom; watch TV too much and pray too seldom.
We have multiplied our possessions, but reduced our values; we fly in faster planes to arrive there quicker, to do less and return sooner; we sign more contracts only to realize fewer profits; we talk too much; love too seldom and lie too often. We’ve learned how to make a living, but not a life; we’ve added years to life, not life to years.
We’ve been all the way to the moon and back, but have trouble crossing the street to meet the new neighbor.
We’ve conquered outer space, but not inner space; we’ve done larger things, but not better things; we’ve cleaned up the air, but polluted the soul; we’ve split the atom, but not our prejudice; we write more, but learn less; plan more, but accomplish less; we make faster planes, but longer lines; we learned to rush, but not to wait; we have more weapons, but less peace; higher incomes, but lower morals; more parties, but less fun; more food, but less appeasement; more acquaintances, but fewer friends; more effort, but less success.
We build more computers to hold more information, to produce more copies than ever, but have less communication; drive smaller cars that have bigger problems; build larger factories that produce less. We’ve become long on quantity, but short on quality.
These are the times of fast foods and slow digestion; tall men, but short character; steep in profits, but shallow relationships. These are the times of world peace, but domestic warfare; more leisure and less fun; higher postage, but slower mail; more kinds of food, but less nutrition.
These are the days of two incomes, but more divorces; these quick trips, disposable diapers, cartridge living, throw-away morality, one-night stands, overweight bodies and pills that do everything from cheer, to prevent, quiet or kill.
It is a time when there is much in the show window and nothing in the stock room. A time when technology can bring this letter to you and a time whether you can choose wither to share this insight or jus hit delete.
Nick Hornby: Η Τζούλιετ γυμνή
“τι ακριβώς μπορεί να κάνει κανείς όταν συνειδητοποιεί πως έχει ξοδέψει ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του αφιερωμένο σε μάταιους σκοπούς;”
“H Tζούλιετ γυμνή”:
καταπληκτικό το νέο βιβλίο του Nick Hornby που έγραψε και τα “High Fidelity” & “About a boy” … ειδικά για τους μουσικόφιλους διαβάζεται εν ριπή οφθαλμού!
…look for it!
σας παραθέτω και το απόσπασμα της LIFO:
“Πολλοί είπαν ότι το νέο βιβλίο του Χόρνμπι θυμίζει το πιο διάσημο έργο του, το High Fidelity. Πράγματι, όπως σε όλα τα βιβλία του Χορνμπι, πρωταγωνίστρια είναι, εν μέρει, η ποπ κουλτούρα. Η πρωταγωνίστρια Άννι τα έχει σχεδόν δεκαπέντε χρόνια με τον μάλλον κουραστικό Ντάνκαν, ο οποίος λατρεύει στα όρια της μανίας έναν τραγουδοποιό που εξαφανίστηκε ξαφνικά στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και ακούει στο όνομα Tucker Crowe. Ο Ντάνκαν και η Άννι μένουν σε μια μίζερη πόλη της Βόρειας Αγγλίας – μαζί τούς κρατά μόνο η συνήθεια. Όταν χωρίζουν, όμως, η Άννι καταλήγει να γνωρίσει το αντικείμενο θαυμασμού του πρώην της και τα πράγματα περιπλέκονται για τα καλά. Ο Χόρνμπι, όπως μας έχει αποδείξει με το Fever Pitch και το High Fidelity, είναι μάστορας στην περιγραφή των αντρικών εμμονών (ποδόσφαιρο, μουσική, λίστες). Πέρα από τις εμμονές, πάντως, και το απαραίτητο χιούμορ (όλα τα βιβλία του Χόρνμπι είναι αστεία), η βασική ερώτηση του βιβλίου παραμένει χαρακτηριστική για οποιονδήποτε έχει περάσει τα 30: τι ακριβώς μπορεί να κάνει κανείς όταν συνειδητοποιεί πως έχει ξοδέψει ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του αφιερωμένο σε μάταιους σκοπούς”
